Ut aliquid scire se gaudeant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Duo Reges: constructio interrete. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed nimis multa. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Immo alio genere; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quae est igitur causa istarum angustiarum?Prioris generis est docilitas, memoria; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Et quis a Stoicis et quem ad modum diceretur, tamen ego quoque exponam, ut perspiciamus, si potuerimus, quidnam a Zenone novi sit allatum. Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Est, ut dicis, inquit; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Ut ad minora veniam, mathematici, poëtae, musici, medici denique ex hac tamquam omnium artificum officina profecti sunt.

• Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
• Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
• Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
• Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
• Sed ad bona praeterita redeamus.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Sed ego in hoc resisto; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Is enim, qui occultus et tectus dicitur, tantum abest ut se indicet, perficiet etiam ut dolere alterius improbe facto videatur. Verum hoc idem saepe faciamus. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant; Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Avaritiamne minuis? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

1. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
2. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
3. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
4. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

BorkAt, si voluptas esset bonum, desideraret.BorkNihil opus est exemplis hoc facere longius.Praeclarae mortes sunt imperatoriae;Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.Nihil enim hoc differt.Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis, quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit adhibere? Quo modo? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Bork Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quo modo autem philosophus loquitur? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quorum altera prosunt, nocent altera. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tum ille: Ain tandem? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

1. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
2. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
3. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
4. Scrupulum, inquam, abeunti;

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Confecta res esset. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

• Sed ad illum redeo.
• Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
• Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae.
• Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico. Confecta res esset. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Graccho, eius fere, aequalí? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius, sin emolumento, summas familiaritates praediorum fructuosorum mercede superari.

Bork

Quasi enim emendum eis sit, quod addant ad virtutem, primum vilissimas res addunt, dein singulas potius, quam omnia, quae prima natura approbavisset, ea cum honestate coniungerent.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nos commodius agimus.

Optime, inquam.Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?Quare attende, quaeso.At enim sequor utilitatem.Sed videbimus.Sed quot homines, tot sententiae;BorkVerum hoc idem saepe faciamus.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Immo videri fortasse. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis istud, quaeso, nesciebat? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.Quippe: habes enim a rhetoribus;Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere.