Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Quis enim redargueret? Ea possunt paria non esse. Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt; Duo Reges: constructio interrete. An haec ab eo non dicuntur?

Quam similitudinem videmus in bestiis, quae primo, in quo loco natae sunt, ex eo se non commoventi deinde suo quaeque appetitu movetur.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Sed videbimus.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Facillimum id quidem est, inquam. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

BorkQuae cum essent dicta, discessimus.Recte, inquit, intellegis.Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?Zenonem roges;Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.BorkSed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.Nemo igitur esse beatus potest.

1. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
2. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
3. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;
4. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

• Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
• Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
• Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
• Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
• Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
• Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
• Quid est igitur, inquit, quod requiras?
• Age sane, inquam.
• Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
• Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quae cum essent dicta, discessimus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Equidem e Cn. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nemo igitur esse beatus potest.

Sit enim idem caecus, debilis.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed quid sentiat, non videtis. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Cur id non ita fit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

An eiusdem modi? Sit enim idem caecus, debilis. Certe non potest. Tubulo putas dicere? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ac tamen hic mallet non dolere. Quae sequuntur igitur? Video equidem, inquam, sed tamen iam infici debet iis artibus, quas si, dum est tener, conbiberit, ad maiora veniet paratior. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quae duo sunt, unum facit.

1. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
2. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
3. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
4. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quare attende, quaeso.Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.Venit ad extremum;Illi enim inter se dissentiunt.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quonam modo? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Age, inquies, ista parva sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;