Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.Illi enim inter se dissentiunt.Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis, extrema conclusio est. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Duo Reges: constructio interrete. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Etiam beatissimum?Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.BorkStoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;ALIO MODO.Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.Quare conare, quaeso.Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Cui Tubuli nomen odio non est? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas?

• At iam decimum annum in spelunca iacet.
• Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.

Id enim natura desiderat. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Hoc igitur quaerentes omnes, et ii, qui quodcumque in mentem veniat aut quodcumque occurrat se sequi dicent, et vos ad naturam revertemini. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Qui haec didicerunt, quae ille contemnit, sic solent: Duo genera cupiditatum, naturales et inanes, naturalium duo, necessariae et non necessariae. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Nulla erit controversia. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Hos contra singulos dici est melius. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Ille incendat? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Cum autem paulum firmitatis accessit, et animo utuntur et sensibus conitunturque, ut sese erigant, et manibus utuntur et eos agnoscunt, a quibus educantur. Itaque his sapiens semper vacabit.

1. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
2. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
3. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
4. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Quare attende, quaeso. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed haec nihil sane ad rem; Bork

1. Minime vero, inquit ille, consentit.
2. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
3. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere.

Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Dici enim nihil potest verius. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Sed nunc, quod agimus; E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat. Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo. Ita prorsus, inquam; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit. Quod quidem mihi si quando dictum est-est autem dictum non parum saepe-, etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci. In schola desinis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

• Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
• An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
• Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
• At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.
• Hoc non est positum in nostra actione.

Memini vero, inquam;Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Quare conare, quaeso. Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione intellegitur, eaque vita, quae ex summo bono degitur, quia coniuncta ei virtus est. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.Quid enim?Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Hunc vos beatum; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.