Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur voluptas bonum. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Duo Reges: constructio interrete. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.

Easdemne res?Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;Graccho, eius fere, aequalí?Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.Respondeat totidem verbis.Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;BorkQuamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Nos beatam vitam non depulsione mali, sed adeptione boni iudicemus, nec eam cessando, sive gaudentem, ut Aristippus, sive non dolentem, ut hic, sed agendo aliquid considerandove quaeramus.

Dici enim nihil potest verius.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Illa enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata, complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut sine illis possit beata vita existere. Scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque in eo libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed quae tandem ista ratio est? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Dici enim nihil potest verius. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae, contentiones concertationesque in disputando pertinaces indignae philosophia mihi videri solent. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

De quibus cupio scire quid sentias.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quae cum essent dicta, discessimus. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Erit enim mecum, si tecum erit. Cur iustitia laudatur? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.Quid adiuvas?Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

1. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.
2. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Minime vero, inquit ille, consentit. Polycratem Samium felicem appellabant. Beatus sibi videtur esse moriens. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid ergo? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae cum dixissem, Habeo, inquit Torquatus, ad quos ista referam, et, quamquam aliquid ipse poteram, tamen invenire malo paratiores. Ea possunt paria non esse. Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt. Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster; Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Sed nimis multa. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat? Iam in altera philosophiae parte. Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis eiusdem. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Bork Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Quid est igitur, inquit, quod requiras?

At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. An potest cupiditas finiri? Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Praeclare hoc quidem. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Quid enim?Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.Quis hoc dicit?Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.Non igitur bene.Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?BorkQuid de Pythagora?

Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati? Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

• Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
• Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
• Eadem nunc mea adversum te oratio est.
• Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
• Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

1. At iam decimum annum in spelunca iacet.
2. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Iam in altera philosophiae parte. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

• Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
• Erit enim mecum, si tecum erit.
• Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.